Praktyczny poradnik stosowania kukurydzy w żywieniu świń

Praktyczny poradnik stosowania kukurydzy w żywieniu świń

Udostępnij

Trzoda chlewna/Artykuł

10 listopada 2023

Spis treści

Udostępnij

Kukurydza, ze względu na wysokie plonowanie oraz smakowitość, stanowi surowiec bardzo chętnie stosowany w mieszankach paszowych dla świń.

Z uwagi na niską w stosunku do zbóż zawartość białka ogólnego i aminokwasów, włókna surowego i fosforu strawnego, a także wyższe ryzyko porażenia grzybami i obecności mykotoksyn, efektywne skarmianie pasz o wysokiej zawartości kukurydzy wymaga uważnego podejścia do recepturowania i często – oparcia mieszanki paszowej o odmienne surowce, bardziej zasobne w składniki pokarmowe występujące w ilościach niedoborowych w kukurydzy.
 

Efekty zastąpienia części zbóż kiszonym ziarnem kukurydzy w mieszankach paszowych dla świń

plusy

minusy

Ekonomiczne:

  • plon → większa wydajność z hektara

 

Technologiczne:

  • ograniczone zapylenie → mieszanki paszowe z 25-30% dodatkiem do paszy praktycznie się nie pylą 

 

Żywieniowe:

  • smakowitość paszy → wpływa na zwiększenie wielkości jej pobrania
  • wysoki poziom energii

 

Ekonomiczne:

  • niższy udział białka → konieczność zastosowania zwiększonego udziału komponentów białkowych

 

Technologiczne:

  • zróżnicowana wilgotność, a co za tym idzie – zawartość składników pokarmowych
  • przy udziale powyżej 30-40%, słabsze osypywanie mieszanek paszowych
  • duża pracochłonność podczas wycinania i załadunku do mieszalnika
  • ryzyko psucia - otwory i pęknięte rękawy, big bagi

 

Żywieniowe:

  • trudniejsze bilansowanie poziomu białka i włókna
  • większa możliwość wystąpienia mykotoksyn

 

 


Białko i aminokwasy

Z uwagi na niską zawartość białka ogólnego i w konsekwencji – niską zawartość aminokwasów, receptury mieszanek paszowych z wysokim udziałem kukurydzy, szczególnie w formie kiszonego ziarna, wymagają zwiększenia udziału komponentów typowo białkowych oraz uzupełnienia mieszanki paszowej aminokwasami limitującymi pochodzącymi z mieszanki  paszowej uzupełniającej (MPU). Najkorzystniej jest pokryć zapotrzebowanie na białko i aminokwasy, wykorzystując komplementarność ich źródeł, a więc wprowadzając dwa lub więcej źródeł białka, które wnoszą do mieszanki różne poziomy poszczególnych aminokwasów. Nie mniej ważnym od samego poziomu białka oraz profilu aminokwasowego surowców białkowych jest ich strawność, która powinna być wysoka, przede wszystkim dla zwierząt szczególne wrażliwych.  


Właściwe pokrycie zapotrzebowania na włókno surowe

Kolejnym wyzwaniem, szczególnie w mieszankach paszowych dla loch i tuczników jest właściwe pokrycie zapotrzebowania zwierząt na włókno surowe. Niski poziom włókna surowego w paszy może decydować o słabym jej wykorzystaniu, niskiej mięsności tuszy, wystąpieniu problemów z wrzodami, zatwardzeniami itp. 

Z uwagi na niską zawartość włókna surowego w kukurydzy, mieszanki zawierające jej wysoki udział, należy uzupełniać komponentami bogatymi w ten składnik, które często są problematyczne z uwagi na porażenie mykotoksynami, dostępność oraz strawność. Bardzo ważnym jest również poziom fosforu. Ten, z uwagi na niską przyswajalność z kukurydzy, powinien być w większym stopniu uzupełniany z MPU, podobnie jak pozostałe makroskładniki.
 

Amirap Standard

W praktycznym żywieniu świń z wysokim udziałem kukurydzy, z powodzeniem zastosowanie znajduje Amirap Standard – produkt, który wprowadza do mieszanki wysoką zawartość wysoko strawnego, komplementarnego w stosunku do komponentów sojowych, białka ogólnego oraz wysoką zawartość włókna surowego. Zastosowanie Amirapu Standard ułatwia bilansowanie receptur oraz decyduje o smakowitości paszy, co przekłada się na wysokie przyrosty dobowe, lepsze wykorzystanie paszy oraz mięsność tuszy.


Naszmix Extra

Komponentami, które uzupełniają poziom aminokwasów egzogennych, w tym tych limitujących w przypadku skarmiania kukurydzy, czyli tryptofanu i metioniny, a także wprowadzającymi cenne makroskładniki w tym fosfor i sód, są mieszanki mineralno-witaminowe z linii NASZMIX EXTRA. Produkty te stanowią również bogate źródło witamin, mikroskładników oraz składników decydujących o poprawie wykorzystania paszy i wpływających na równowagę mikrobiologiczną przewodu pokarmowego. 


WerVit Mykosorbin

Wszelkie obserwacje i wyniki badań jednoznacznie potwierdzają, że kukurydza, z uwagi na wysoką zawartość skrobi, stanowi materiał paszowy mocno podatny na rozwój grzybów, a tam, gdzie grzyby – tam mykotoksyny. Według wyników badań publikowanych w corocznych raportach, kukurydza jest jednym z najczęściej porażonych mykotoksynami surowców paszowych, co powinno dyskwalifikować jej udział w mieszankach paszowych dla loch i prosiąt. 

Z drugiej strony, na rynku występuje szereg bardzo dobrej jakości preparatów wiążących mykotoksyny, których dodatek do pasz mocno obniża zagrożenie wystąpienia negatywnych następstw skarmiania kukurydzy, oczywiście dobrej jakości. Produktem o potwierdzonej aktywności ograniczającej negatywne oddziaływanie mykotoksyn, poprzez ich wiązanie (adsorpcję i absorpcję) i biotransformację, ograniczającym stres oksydacyjny oraz działającym regeneracyjnie na wewnętrzne narządy odpowiadające za detoksykację organizmu, jest WerVit Mykosorbin,  


Zakwaszacz WerVit Revolt

Produktem, którego udział w mieszankach paszowych, szczególnie z udziałem kiszonego ziarna, wzbudza liczne kontrowersje, jest zakwaszacz. Należy wiedzieć, że w trakcie przechowywania kiszonego ziarna kukurydzy, na skutek aktywności bakterii Lactobacillus, powstaje kwas mlekowy. W przewodzie pokarmowym kwas mlekowy traktowany jest głównie jako prebiotyk, który owszem, posiada zdolność obniżania pH, ale mocno ograniczoną, co w połączeniu z jego niewielkim udziałem sprawia, że dostępna tam pula kwasów organicznych może być niewystarczająca do osiągnięcia satysfakcjonujących efektów produkcyjnych. Z tego powodu w mieszankach paszowych dla świń należy rozważyć udział WerVitu Revoltwieloskładnikowego zakwaszacza, który charakteryzuje się wysoką zawartością kwasów oraz wszechstronnością działania na poziomie przewodu pokarmowego, co w dużym stopniu decyduje o możliwości wykorzystania potencjału genetycznego współcześnie utrzymywanych zwierząt.